Ben bigün maça gittim.

Ben maça gittim bugün, evet. Çok keyifliydi, anlatamam. Bir Çin takımı bu kadar boktan olabilir. Çin'i boy sırasına sokmuşlar, en uzun 5'i sahaya sürmüşler gibiydi. Zaten 47 sayı fark yediler. Sinan olsun, Ömer Aşık Olsun, Semih olsun, smaç yapan ellerinden öperim.
Ama tabi, hep yaptığım gibi olayın farklı noktalarına dikkat çekeceğim.
En ucuz bile 44 lira. Ben de memur çocuğuyum. Bu 44 liralık yer tam köşe oluyor. Balkonun kenarı. Neyse, Allahtan orda en öndeydik. Ama ortam nasıl boktan, nasıl boktan. Binayı bitirememişler, belli. Daha alçılıydı duvarlar. Kablolar dışarda. İnşaat mod on.
İçeride kuşlar uçuyo'du. Yabani güvercinler. Cidden bak. Biz bide yukarda oturduğumuzdan, saçımı sıyırıp pike yaparak karşıdaki spotların arasına giriyordu. Bizim yaptığımız organizasyon da böyle olur.
Bi de birbirine vurulan o balonlar. Zbuv, zbuv, zbuv! Kafama sçtı. Millet bişey izlemeyi bilmiyo yea.

Ve bir de, yanımızda oturan teyze vardı. Sanırım onu maçtan daha fazla anlatıcam. Şişmandı. Ayağında pembe Nike'lar vardı, ama bunu hak etmiyordu. Maçı izlemiyordu bile. Habire Hido diye bağıran şişman bir oğlu vardı. Şişmanlardı. Garip diyaloglarına kulak misafiri oluyordum. Bi ara bize döndü (Rusya-Yunanistan* maçında) "Bizim düdüğümüz vardı," dedi. Şaşırdım. Övünüyor muydu? "Aldılar kapıda. Ama Yunanlılar davul getirmiş. Yabancı oldukları için bişey demediler tabi." Tombik parmağıyla davulu işaret etti. Kırgındı. Oyuncuların kafasını karıştıracağını düşünememişti zaar. Kafa sallayıp bir koltuk yana kaydık. Babamla çok eğleniriz. Bu yüzden, Rusya taraftarı olup eğlendik. Biz Rusya'yı alkışlarken, tombul oğluna şöyle dedi; "Yunanlarla savaşmış mıydık? Rusyayla da savaştıydık." Dedim, çüş lan. Yunan lan. Düşman lan. İlkokul 3'ten terk olduğunu düşündüm. Neyse, o maç bitti. Bizim maçın sonlarına doğru, düdüğünü anımsayıp hüzünlenmiş olacak,"Davullular gitti," dedi bana doğru. Gülümseyip başımı çevirdim. O insan annem olsaydı, intihar ederdim, diye düşündüm.

Zbuv.