Öyle biri olsa ki, o hep var desem.
O öyle bi dost ki, beni hiç yarı yolda bırakmaz. Az konuşuruz günden güne; ama gerekli günde kardeş gibiyizdir.
Her şeyi anlatırım ona, diyebilsem. Hiç çekinmeden. Tüm fikirlerimi, savunduklarımı; ve utançlarımı da.
Bilsem ki, sövse de bana, nefret dolu haykırsa da, o benim iyiliğimi düşünür.
Arkamdan hiç konuşmayacak desem. Asla, asla; beni başkasına tercih etmez.
Güvenebilsem keşke.
Çocuğum, her gördüğümü istiyorum. E ama her yerde görüyorum?
Neden bendeki bu noksan yön? Niye?
Keşke, güvenebilsem umarsızca birilerine. Keşke o kimse de güvense bana. Sarılsak sıkıca.
Dolmasa gözlerim böyle.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder